szpital krosno dyrektor ad 6

Sześćdziesięciu pacjentów zostało losowo przydzielonych do zaprzestania profilaktyki. Charakterystykę pacjentów, którzy otrzymywali wtórną profilaktykę w momencie włączenia do badania, przedstawiono w Tabeli 2. Siedemdziesiąt siedem pacjentów (68 procent) miało najmniejszą liczbę komórek CD4 niższą niż 50 na milimetr sześcienny, a 61 (54 procent) było zapisanych więcej niż dwa lata po pierwszym epizodzie zapalenia płuc P. carinii. Dziewięćdziesiąt pięć pacjentów otrzymywało profilaktykę trimetoprimem-sulfametoksazolem. U wszystkich pacjentów początkowo wysoce aktywna terapia przeciwretrowirusowa obejmowała inhibitor proteazy, który powodował stały wzrost liczby komórek CD4. Dwudziestu siedmiu pacjentów (24 procent) miało więcej niż 500 kopii RNA HIV-1 na mililitr podczas obserwacji (mediana, 1730, zakres, 506 do 26494). Zmiany w liczbie komórek CD4, liczba pacjentów z niewykrywalnymi poziomami RNA HIV-1 oraz liczba pacjentów wycofanych z badania były podobne w grupie przydzielonej do zaprzestania profilaktyki wtórnej i przypisanej do kontynuacji profilaktyki (Tabela 2). Dwóch pacjentów wycofało się z grupy, w której przerwano profilaktykę (jeden z nich zaprzestał wysoce aktywnej terapii przeciwretrowirusowej, a drugi postanowił wznowić profilaktykę po rozpoznaniu zapalenia płuc Haemophilus influenzae). Od czasu wycofania się nie wystąpiło zapalenie płuc wywołane przez P. carinii. Po 65 osobach-latach obserwacji, nie było epizodów zapalenia płuc P. carinii lub innych zdarzeń C u tych pacjentów (95-procentowy przedział ufności dla występowania zapalenia płuc P. carinii lub innych zdarzeń C w grupie zaprzestanie profilaktyki, 0 do 4,57 epizodów na 100 osobo-lat obserwacji oraz w grupie kontynuującej profilaktykę, 0 do 5,19 epizodów na 100 osobo-lat). Wysoce aktywny schemat leczenia przeciwretrowirusowego zmodyfikowano u pięciu pacjentów w każdej grupie z powodu wirusologicznych dowodów niepowodzenia leczenia lub z powodu działań niepożądanych. Jeden pacjent w każdej grupie miał epizod bakteryjnego zapalenia płuc.
Dyskusja
To wieloośrodkowe, randomizowane, nielepione badanie przetestowało bezpieczeństwo zaprzestania profilaktyki pierwotnej i wtórnej przeciwko zapaleniu płuc P. carinii. Zapisaliśmy ponad 500 pacjentów w 19 hiszpańskich szpitalach. Pacjenci byli reprezentatywni dla populacji zakażonej wirusem HIV w naszym kraju; to znaczy, większość z nich była dawnymi dożylnymi użytkownikami narkotyków, którzy mieli niskie liczby komórek CD4 i byli zarażeni wirusem HIV przez długi czas. W tych okolicznościach można spodziewać się rozwoju zapalenia płuc P. carinii u części pacjentów nie otrzymujących profilaktyki. Jednak żaden z nich nie miał epizodu zapalenia płuc P. carinii po zaprzestaniu profilaktyki; Dotyczyło to nawet osób otrzymujących profilaktykę wtórną, tych z niskimi nadir liczby komórek CD4 i tych z wykrywalnym poziomem RNA HIV-1 podczas obserwacji. Dane te sugerują, że zarówno pierwotna, jak i wtórna profilaktyka przeciwko zapaleniu płuc P. carinii może być bezpiecznie przerwana u pacjentów zakażonych HIV, którzy mają polepszoną immunologiczną funkcję podczas otrzymywania wysoce aktywnej terapii przeciwretrowirusowej, o ile liczba komórek CD4 pozostała na poziomie 200 lub więcej na objętość sześcienną. milimetr na więcej niż trzy miesiące.
Po zastosowaniu wysoce aktywnej terapii przeciwretrowirusowej obserwuje się poprawę w zakresie różnych zmiennych immunologicznych, 27, 28, a po kilku latach można uzyskać rekonstytucję immunologiczną. 29, 30 Efekt terapii znajduje odzwierciedlenie w zmniejszeniu częstości występowania oportunistycznych zakażeń i śmierci. u pacjentów zakażonych HIV.15-17 Istnieje niewiele badań dotyczących zaprzestania profilaktyki pierwotnej przeciwko P
[więcej w: złamanie kości podudzia, inaktywacja chromosomu x, eskulap oświęcim ]
[hasła pokrewne: eskulap oświęcim, inaktywacja chromosomu x, okulux ]